Michele bada wyroby włókiennicze społeczeństw nordyckich z epoki Wikingów i średniowiecza. Jej badania nie byłyby możliwe bez mikroskopu Dino-Lite. Jak sama przyznaje: „celem moich badań jest zrozumienie roli kobiet w społeczeństwach nordyckich Północnego Atlantyku na podstawie analizy czynności wykonywanych tylko przez kobiety, tj. wyrabiania tkanin. Wiadomo już, że na przykład w średniowiecznej Islandii tkaniny były używane jako forma legalnej waluty, gdy wymieniano ryby i wełnę na towary niedostępne w tamtym regionie. W Grenlandii moja analiza wyrobów tekstylnych wykazała, że kobiety modyfikowały tradycyjne techniki tkackie, dostosowując się do coraz chłodniejszego klimatu XIV wieku”.

Nieduży mikroskop Dino-Lite jest wygodny podczas badań i podróży. „Po prostu pakuję go do bagażu” – mówi Michele. „Czy mam jakieś sugestie dotyczące ulepszeń? Tak. Chciałbym mieć jeden z modeli o większym zakresie powiększania, abym mogła zaobserwować jeszcze więcej szczegółów!”. Entuzjazm Michele już skłonił Narodowe Muzeum Islandii i niektórych jej studentów do zakupu mikroskopu Dino-Lite. „Biorąc pod uwagę możliwości tego urządzenia uważam, że jest ono bardzo przystępne cenowo. Ponadto mikroskop jest poręczny i prosty w użyciu, co jest bardzo ważne, gdy ktoś ma wędrowny charakter pracy tak jak ja. Polecam Dino-Lite każdemu badaczowi, który potrzebuje mikroskopu podczas pracy w terenie”.

Badania zaprowadziły Michele daleko od domu. Odwiedziła Muzeum Narodowe Muzeum Islandii, Narodowe Muzeum i Archiwa Grenlandii, Muzeum Narodowe Danii, Muzeum Narodowe Szkocji oraz muzeum w Bergenie. W każdym naukowym projekcie badawczym zarówno czas, jak i budżet są kwestiami problematycznymi, więc Michele jest tym bardziej zadowolona z Dino-Lite, biorąc pod uwagę cenę tego mikroskopu cyfrowego, jego zadowalające działanie oraz prostą obsługę. „Analizuję wyroby włókiennicze z wykorzystaniem mikroskopu Dino-Lite oraz bez niego” – wyjaśnia Michele. „Urządzenie umożliwia mi obserwację mikroskopijnych szczegółów wełny, jedwabiu czy płótna. Dzięki niemu mogę zobaczyć, jak przebiegają włókna przędzy, w jaki sposób zostały utkane i czy zawierają zanieczyszczenia pozostawione przez owady. Zwykle umieszczam mikroskop bezpośrednio na fragmencie tkaniny, więc rzadko korzystam ze statywu. Umieszczanie urządzenia bezpośrednio na badanym obiekcie umożliwia maksymalną widoczność i użycie maksymalnego powiększenia, dzięki czemu mogę zbadać najdrobniejsze szczegóły struktury danej tkaniny. Obrazy są zapisywane na moim komputerze w specjalnych folderach z terenów badawczych. W Islandii za pomocą mikroskopu Dino-Lite przeanalizowałam już wyroby włókiennicze z 36 stanowisk. Wszystkie inne informacje są dołączane do arkusza kalkulacyjnego w Excelu, co umożliwia mi znalezienie podobieństw i schematów w sposobie tkanina. Dzięki temu możemy wyciągać wnioski dotyczące handlu tekstyliami, wykorzystania surowców oraz na temat innych ważnych kwestii społecznych”.